اولویتهای پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی: روش، مشکلات و محدودیتها

سابقه و هدف: به دلیل تنوع و گستردگی عرصه‌های سلامت و محدودیت منابع، امکان فعالیت در تمامی این عرصه‌ها و پاسخگویی به تمامی نیازهای پژوهشی جامعه غیرممکن است. از اینرو تعیین اولویتهای پژوهشی یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است. هدف این مقاله گزارش روش انتخاب شده، مشکلات و محدودیتها، و همچنین موانع احساس شده پروژه تعیین اولویتهای پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می‌باشد. مواد و روشها: این مطالعه با مشارکت اعضای هیأت علمی 91 گروه آموزشی و 830 نفر از ذینفعان در سالهای 8-1387 انجام گرفت. فرآیندی که برای تعیین اولویتهای پژوهشی به‌کار برده شد، بر پنج اصل مشارکت ذینفعان، تحلیل وضعیت موجود و برآورد نیازها، مشخص کردن عناوین پژوهشی، امتیازدهی بر اساس معیارها، و تعیین اولویتها بر اساس بیشترین توافق استوار بود. این روش با تغییرات اندکی از مدل پیشنهادی کارگروه سازمان جهانی بهداشت Council on Health Research for Development (COHRED) اقتباس شده بود. یافته‌ها: این پروژه با مشارکت 610 نفر از اعضای هیأت علمی دانشکده‌های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی، پرستاری مامایی، بهداشت، تغذیه، پیراپزشکی و توانبخشی و 220 نفر از سایر ذینفعان نظام سلامت و افراد مرتبط با سلامت خارج از دانشگاه انجام شد. در مجموع 841 حوزه پژوهشی و حدود 1900 زیر حوزه به عنوان اولویتهای پژوهشی تعیین شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد مدل COHRED با تغییرات اعمال شده در این مطالعه، کارآیی لازم را برای تعیین اولویتهای پژوهشی در گروههای آموزشی دارد. امید است ارائه اولویتهای پژوهشی علاوه بر هدایت موضوعات پژوهشی پیشنهادی به سوی اولویتها، مورد توجه سیاست‌گذاران، داوران و تصویب‌کنندگان طرحهای پژوهشی نیز قرار بگیرد تا بتواند به عنوان یک ابزار در جهت استفاده بهینه از منابع محدود مالی عمل نماید.